Eigenlijk moet je niet meteen reageren op wat je ziet

Verpleegkundige in de wijk Eveline kun je voorbij zien flitsen op de fiets of in de QuaRijn-auto door het groene Leersum of Amerongen. Ze doet alles met grote precisie en is altijd onderweg naar een volgende cliënt. Dat betekent dat haar omgeving voortdurend verandert en vraagt om een groot aanpassingsvermogen. Ze komt bij mensen thuis, in hun veilige haven. "Als verpleegkundige moet ik het doen met wat op dat moment aanwezig is," zegt Eveline. "Dat betekent aanvoelen en aanpassen. Het is altijd weer aftasten hoe je iemand in de juiste richting kunt begeleiden."

Van helpende tot verpleegkundige in de wijk

Eveline heeft ruime ervaring in de zorg. Ze werkte eerder met ouderen met cognitieve beperkingen of dementie, en zelfs in de verslavingszorg. Haar carrière gaat als een sneltrein, ze begon als helpende en bleef leren. Nu is ze verpleegkundige in de wijk. Lachend: "Ik ben het leren nooit zat, maar de drukte eromheen wel. Het vergt soms echt plannen, zeker met een gezin ernaast."

Haar tip voor wie wil leren: "Goed plannen en zorgen voor een gezonde balans tussen werk en opleiding. Dan kun je echt genieten van het leerling zijn!"

Dat laatste telefoontje

Omdat Eveline middenin het leven van anderen werkt, maakt ze veel mee. Ze denkt terug aan haar werk op een afdeling psychogeriatrie, waar bewoners met geheugenproblemen wonen. "Meneer trok aan mijn mouw omdat hij zijn telefoon kwijt was," vertelt ze. Ze besloot de telefoon te bellen en hoorde een hol galmend geluid uit de woonkamer. Bovenop de schouw stond prominent de urn van zijn overleden vrouw, met daarin de telefoon.. "Dat was wel even een momentje," lacht Eveline.

Een andere dienst die haar altijd bij zal blijven, was met een meneer in het laatste stadium van dementie. "Meneer wist eigenlijk niet meer wie zijn kinderen waren," vertelt Eveline. Toen hij stervende was, vroeg hij: "Heb ik het allemaal wel goed gedaan in mijn leven? Ik ben gescheiden en het voelt alsof ik mijn zoons in de steek heb gelaten." Eveline vroeg hem of hij zijn zoons wilde bellen, en dat deed hij. Na jaren van minimaal contact ontstond een helder en emotioneel gesprek waarin meneer vergeving vroeg aan zijn zoons. Anderhalf uur later overleed hij in alle rust.

Verder denken dan zorg

Al toen Eveline als Helpende begon, leerde ze veel over benadering. De basis was fysiologie en anatomie, maar door zichzelf kritische vragen te stellen, ontdekte ze meer: "Wat zie ik? Waar komt dit gedrag vandaan? Waarom is iemand onrustig?" Die manier van verder denken past ze nog steeds toe in haar werk. "Eigenlijk moet je niet meteen reageren op wat je ziet, want er zit soms zoveel meer achter," vertelt Eveline. Een levensles die haar helpt in al haar werk met verschillende doelgroepen.