Zijinstromer Melanie Bloemheuvel wilde van betekenis zijn voor mensen.

Voorheen werkte Melanie als webcare medewerker en communicatiemedewerker toen ze zich realiseerde dat ze niet meer zo goed op haar plek zat. 

Voorheen werkte Melanie als webcare medewerker en communicatiemedewerker toen ze zich realiseerde dat ze niet meer zo goed op haar plek zat. Bij de geboorte van haar eerste kind zei ze tegen haar man: “Ik zou me wel willen omscholen, maar ik zou niet weten waarin.” Hij zag haar altijd al werken in de zorg, maar zelf was ze daar nog niet zo van overtuigd. Bij iedere beroepskeuzetest die ze deed, kwam Verpleegkundige er als eerste uit. Het leek haar een interessante studie, ook omdat Melanie houdt van contact met mensen en ze het fijn vindt om iemand een beetje blij te maken.

Op haar 16e was Melanie ervan overtuigd dat ze zou gaan studeren, een dikke vette baan vinden als manager en veel geld zou verdienen. “Dat leek me nou echt top.” Inmiddels weet ze wel dat het niet zo werkt en dat je een baan moet zoeken die bij je past. De oma van haar man had enige tijd bij De Koekoek in Veenendaal gewoond: daardoor kende ze QuaRijn al een beetje. “Mijn familie was altijd heel tevreden over de zorg daar.” 

Al googelend naar zijinstroomtrajecten scoorde QuaRijn steeds heel hoog en besloot ze te reageren. “Masha beantwoorde mijn mailtje direct en nadat we gebeld hadden, stuurde ze me per omgaande een test en assessment.” Dat gaf Melanie een heel welkom gevoel alsof ze op haar zaten te wachten. Het was helemaal een schot in de roos toen ze hoorde dat er plek voor haar was bij De Koekoek. “Ik had heel veel zin om me in het vak te verdiepen.” Alles was nieuw: de verpleegkundige handelingen vond Melanie heel interessant, maar tegelijkertijd ook best spannend.

Het leuke aan de ouderenzorg vindt Melanie dat je een band kunt opbouwen met mensen. “Ik probeer altijd om echt contact met iemand te maken en raakvlakken te vinden.” Zo was er een bewoner die op het eerste gezicht nogal passief leek. “Totdat we erachter kwamen dat hij vroeger kippen had.” Hij ging er zelfs mee naar tentoonstellingen en werd helemaal blij als hij het erover had. Natuurlijk weet Melanie wel dat hij de volgende keer dat gesprek vergeten is, maar dat maakt haar niets uit. “Ook al moet ik met iemand tientallen keren hetzelfde gesprek voeren.” Zolang de bewoner er maar een positief gevoel aan over houdt.

Of dingen wel eens moeilijk zijn? “Natuurlijk, het komt voor dat ik aan opdrachten moet werken waar ik niet zo’n zin in heb.” Dat is heel menselijk. Net als dat ze het lastig vindt om collega’s, die al heel lang bij QuaRijn werken, op iets aan te spreken. “Op die momenten voel ik me echt een leerling.” Melanie realiseert zich goed dat ze pas net komt kijken. Maar ze vindt het wel belangrijk om dingen bespreekbaar te maken. Want juist daar kan ze van leren. Dat maakt iedere dag weer anders.

Melanie gaat één dag in de week naar school en werkt daarnaast gemiddeld drie dagen. “Ik vind dat prima te doen.” Ooit heeft ze HBO-communicatie gedaan. “Het is een bewuste keuze om te beginnen met MBO. Ik heb twee kleine kinderen en wilde even een stapje terug doen en de basis goed leren.” Eerst maar eens kijken hoe het loopt, daarna ziet ze wel of ze nog HBO wil doen. Voor haar opleiding moet ze op verschillende plekken ervaring opdoen. Binnenkort gaat ze naar de thuiszorg. “Stiekem heb ik wel een beetje pijn in mijn hart, want ik ken de mensen hier nu een beetje.” Ze vindt het fijn bij De Koekoek en er is goede begeleiding. 

Natuurlijk is het soms best pittig. De bewoners kunnen heel onrustig zijn en soms is er personeelstekort. Dan is het echt even doorpoten. “Aan het einde van de dag ben ik toch blij als ik mijn hoofd koel heb kunnen houden.” En ook dat ze alles heeft kunnen doen wat moest  gebeuren.

Diep in haar hart is Melanie blij dat ze pas op latere leeftijd heeft besloten om zijinstromer in de zorg te worden. “Ik heb nu een gezin, ik weet wat het is om voor anderen te zorgen.” Ze  is nu 31 jaar en ervan overtuigd dat het daardoor makkelijker gaat dan wanneer ze direct na de middelbare school de zorg in was gegaan. Wat dat betreft zou ze anderen willen inspireren om hetzelfde pad te volgen. “Het medische stuk moet ik natuurlijk nog allemaal leren. Maar de rest gaat eigenlijk heel natuurlijk.” 

Er komen veel ouderen bij waar straks voor gezorgd moet worden, dus alle handen zijn heel welkom. Melanie ziet nog niet goed hoe dat in de toekomst moet. Meer vrijwilligers misschien? Nieuwe technologieën. Daarom hoopt ze dat meer mensen zijinstromer worden, net als zij. “Dan kan ik me gewoon bezig houden met mijn zorgtaak.” Want dat is wat ze het liefste doet. En als er dagen zijn dat haar hoofd zo omloopt, dan doet ze haar uiterste best om altijd de mens te blijven zien, in plaats van dat het takenlijstje dat af moet. Ze heeft nog geen dag spijt van haar overstap.