Door humor voelen ouderen zich juist meer serieus genomen...

Van jongs af aan heeft mijn interesse bij ouderen gelegen. Hiermee doel ik niet alleen op 65 plussers, maar iedereen die ouder, en in mijn ogen daarom wijzer was dan ik. Zo kwam het dat ik op de verjaardag van oma altijd in de ‘grote mensen kring’ zat, terwijl mijn zusjes, neefjes en nichtjes buiten paardje speelden. De verhalen van mijn volwassen familieleden boeiden mij, al begreep ik ze lang niet altijd. Mijn interesse om verpleegkundige te worden is niet gewekt door verpleegtechnische handelingen of de actie in het ziekenhuis, maar door een ochtend meelopen op een psychogeriatrische afdeling. Ik vond het aangrijpend om te zien dat deze ouderen, die ooit net zo jong en levendig als ik waren, geestelijk zo afgetakeld waren. Ik wilde hen helpen om de laatste levensfase zo waardig mogelijk te maken.

Gaaf werk
In mijn werk als wijkverpleegkundige bij stichting QuaRijn heb ik voornamelijk te maken met ouderen en dit vind ik enorm gaaf! De doelgroep is divers en uitdagend. Van revalidatie, somatische of psychische klachten tot dementie. Alles kom ik tegen tijdens mijn dagelijks werk. Door te observeren en in gesprek te gaan met de cliënt probeer ik verder te kijken dan ‘het aantrekken van de steunkous’. Zo heb ik dagelijks contact met andere disciplines zoals huisartsen, therapeuten, apothekers en casemanagers. Deze samenwerkingen vind ik een van de mooiste onderdelen van mijn werk. Hierdoor kan de cliënt gerichte zorg ontvangen op ieder vlak van zijn leven!

Humor schept vertrouwen
Een vertrouwensband creëren met de cliënt is een ander belangrijk onderdeel van mijn werk. Een dosis humor kan een fantastisch hulpmiddel zijn om dit te bereiken. Het klinkt tegenstrijdig, maar door humor te gebruiken tijdens de zorg, lijken de meeste cliënten zich meer serieus genomen te voelen. Er is mij eens letterlijk gezegd door een cliënt dat hij niet dagelijks over zijn ziekten wilde praten, hier raakte hij depressief van. Dit betekent natuurlijk niet dat de ernst van de ziekte vergeten wordt.

Waar ik het voor doe
Toen QuaRijn mij vroeg om te gaan vloggen voor de organisatie, wist ik meteen dat ik op deze manier kon laten zien hoe leuk ons werk is. Want ouderenzorg saai? Wat mij betreft absoluut niet! Naast heftige gesprekken over verlies, rouw en pijn, lach ik regelmatig met cliënten en halen we geintjes met elkaar uit. Ik merk dat cliënten door mijn open houding graag meegaan in mijn sarcastische opmerkingen en grapjes. Het gebeurt regelmatig dat ik met een grote glimlach de deur uit loop, wetend dat ik een cliënt met zo’n zelfde glimlach achterlaat. Voor dit soort momenten doe ik mijn werk. Om een lichtpuntje te zijn, om te leren van alle kennis en ervaring die deze mensen al hebben opgedaan. Om versteld te staan van de kracht die zij op hoge leeftijd nog kunnen hebben. Met vloggen ga ik dus door, want de wereld mag zien hoe ontzettend mooi het werken met ouderen is!